Het was niet vanzelfsprekend en gemakkelijk om na een leven lang samen de draad weer op te pakken. Bijna vijftig jaar en op eigen benen, in een wereld waarnaar ik verlangde maar die nog niet de mijne was. Na een jaar of twee schreef ik dit gedicht. Het besef kwam dat het beter zou worden, en inmiddels al was geworden. Het is hier dat ik mijn lijfspreuk voor het eerst oppakte. 'Heb lief'.
En als dan
het stof is neergedaald
de lucht geklaard
en langzaam aan
na verdriet en diepe dalen
ik mezelf in de spiegel
weer durf aan te kijken
om het leven in volle glorie
te ontvangen
weet
voel
proef
en zie ik
wat ik altijd wel heb geweten
ik sta weer
en nog dichter bij
wie ik ben.
Ik sta
volop
in mijn
leven.
Heb lief.
Reactie plaatsen
Reacties