Ik ben een nieuwe columnist hier in uw Biltsche Courant. Het is voor mij een eer om samen met vier andere vaste columnisten een plek in te nemen in deze krant.
Martin van Veelen is de reden dat mij deze kans is geboden. Hij nam, zoals u wellicht weet als u zijn columns in deze krant leest, afscheid van zijn bestuursfunctie bij Stichting Delta De Bilt. Ik volgde hem op, en vanuit die rol is het mij gegund om hier elke vijf weken een column te schrijven over onderwijs. Onderwijs raakt namelijk aan zoveel aspecten van de samenleving dat mijn columns vaak ook de maatschappij in bredere zin zullen behandelen, met een link naar onderwijs.
Ik ben al bijna mijn hele leven verbonden aan het onderwijs, inmiddels al meer dan 54 jaar. Trek daar de eerste vier levensjaren en de periode van een wonderlijke zoektocht tussen mijn middelbare school en mijn eerste onderwijsbaan vanaf, en je komt op zo’n veertig jaar. Eerst als leerling, later als leerkracht, directeur, directeur-bestuurder en uiteindelijk bestuurder.
De basis voor mijn betrokkenheid ligt misschien wel in mijn eigen, niet altijd makkelijke schooltijd. Ik zou er een boek over kunnen schrijven. Het motiveert me om in al mijn rollen altijd te proberen het beter te doen voor de leerlingen, beter dan ik zelf heb ervaren. Een andere belangrijke drijfveer vind ik in de woorden van Nelson Mandela: “Onderwijs is het krachtigste wapen om de wereld te veranderen.”
Dat is een diepe en fundamentele opdracht: de wereld veranderen. In mijn leven heb ik nog nooit eerder gezien dat de beelden van die ‘ideale wereld’ in de huidige tijd zo uiteenlopen in de hoofden van mensen. Sla de kranten maar open, kijk naar praatprogramma’s, of luister naar gesprekken aan de borreltafel.
Ook ik heb een ideaal wereldbeeld, en de kans is aanwezig dat dit niet helemaal overeenkomt met hoe u als lezer de wereld ziet. Daarom wil ik mij in deze vijfwekelijkse column bescheiden opstellen. Ik wil liever verbinden dan polariseren. Natuurlijk maak ik me zorgen over bepaalde zaken, maar ik zal mijn best doen om me in te leven in de perspectieven van anderen. Er is naar mijn mening al genoeg polarisatie.
Ik sluit deze kennismaking graag af met een van mijn favoriete citaten die bij dit streven tot verbinding zal passen: “Heb lief, de rest is ruis.”
Reactie plaatsen
Reacties