Wanneer haar leven aan een dun zijden draadje hangt
wanneer het steeds dunner
lijkt te worden
versleten door de jaren
de maanden
de dagen
en de uren.
Wanneer hoop de vrees wordt
en vrees in hoop verandert
er ons niets meer rest
om te zeggen.
Realiseren we ons
dat we niets te
zeggen hebben
en gewoon lijdzaam
en liefdevol
zullen moeten toekijken.
Hoe traag en trager
dat zijden draadje
dunner en dunner wordt.
Tot het
op een door haar gekozen moment
zal gaan breken.
Reactie plaatsen
Reacties